Integracja sensoryczna (SI) jest procesem, za pośrednictwem którego organizowane są bodźce zarówno z ciała danej osoby, jak i ze środowiska zewnętrznego. Podczas terapii dziecko nie ćwiczy konkretnych umiejętności, lecz wzmacnia procesy nerwowe, leżące u ich podstaw. Same umiejętności pojawiają się w sposób naturalny, jako konsekwencja poprawy funkcjonowania ośrodkowego układu nerwowego. Terapia integracji sensorycznej ma postać „naukowej zabawy”. Głównym jej zadaniem jest dostarczenie kontrolowanej ilości bodźców sensorycznych poprzez różnorodne ćwiczenia.
Terapia przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które doświadczają problemów w codziennym funkcjonowaniu wynikających z opóźnionego rozwoju psychomotorycznego (np. związanego z wadami genetycznymi, autystycznego spectrum zaburzeń), deficytów koncentracji uwagi czy z nadpobudliwości psychoruchowej. Może być także wsparciem dla osób dorosłych neurotypowych i nieneurotypowych najczęściej w formule konsultacji i tzw. diety sensorycznej.
Nieprawidłowe funkcjonowanie procesów sensorycznych wpływa całościowo na życie pacjenta, jego rodziny i otoczenia.
Podstawą rozpoczęcia terapii jest diagnoza (może mieć różną formę w zależności od wieku pacjenta) wykonana przez certyfikowanego terapeutę SI.